Ve Son
İmgeye düştü al gül dudağında kadının
Büyümeyi öğretti sudaki halkalara
Harflerini kopardı sevgi dolu adının
Sakladı vahameti suları yara yara.
Ezgiydi kulaklarda kırılgandı sadıktı
Duvağını çıkarıp eskiyince umudu
İncir çekirdeğinden çıkan sebepten bıktı
Öfkenin gölgesinde yıllar boyu uyudu.
Kirpikleri birleşti son sözünü ararken
Gerisinde kalanlar meyvelerdi sadece
Güneşin iplerini sabah yeli sararken
Bir “Of!” oldu çınladı dilinden kopan hece.
Yırtılmıştı hoyratça umudun haritası
İşlemeler içinde saklarken sandığında
Çatlamak üzereydi çırpınan hayat tası
Yanılmıştı anladı yaşıyor sandığında.
Nokta koydu kâbusa sonra ünlemi sildi
Soru işaretini kaldırıp saldı suya
Parantezli şiddetler birden bire eksildi
Yumdu gözünü daldı dönülmeyen uykuya.
Halkalar genişledi gözden kayboldu al gül
Dalgalara karıştı ömrü taşıyan balon
İlkyazın başlarında bir anda sustu bülbül
Çekti beyaz perdeyi kalemiyle yazdı; Son!
Afet İnce Kırat
(
Ve Son başlıklı yazı
Afet Kırat tarafından
22.09.2011 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
