Yolum bu gün, Eminönü ne düþtü
Günlerden, hafta sonu, hava güneþli
Kaç zamandýr, gelmemiþtim dedim
Ýstanbul un, en balýk kokan, orta yerine
Biraz köprüde, birazda iskelede, dolaþtým
Gelip geçen insanlarý, seyretmeye baþladým
Derken çok yorulup, parkta banka oturdum
Saða sola bakýnýrken, bankta, gördüm bir kadýn
Hali bir hayli periþan, yaþý gençliðe daha yakýn
Üstü baþý, biraz kirli, sokakta parkta yatýyor gibi
Yarýsý silik sarý, siyahtý besbelli, saçlarýnýn eski hali
Kafasýnýn kirini, ayýklarken bitini, dikkatimi çekmiþti
Bardaþ kurmuþ oturuyor, arada anlamsýz, gülüþlerde atýyor
Gülüþlerin ardýnda, boþ bakýþlar çakýlý, aðlamasý da oluyor
Merak edip üzüldüm, çekinerek kalkýp, hemen yanýna gittim
Dedim bu halin nice, gülmekle, aðlamaklý, dönmüþsün deliye
Kaldýrdý baþýný, önce kýzgýn, sonra alaycý, baktý gözümün içine
Söyle dedi, bir kadýný sokakta yatmasýna, sebep olanlara ne demeli
Bana mý diyorsun deli, akýllý diye gezip duran, bunca kör insan neci
Pis nefsinizle, yamalý hayatlar sundunuz, bunlarýn siz deðilmisiniz sebebi

                                                                                             Ýlhan Keskin