Seviyorum dedin inandım sana,
Sadece bir hafta dayanabildin bana,
Ben sana söylememiş miydim gülüm,
Bırak gözyaşlarım kalsın bana.
Koluma girdin mutlu ettin beni
Şimdi sevgiliyiz değil mi demedin mi?
Evet dedim gözlerine baktım,
Keşke o yalan sevgiyi görmez olaydım.
Bana ilk aşkım dediğin günü hatırladın mı?
Saat 20:13, Meram’dı,
İlk telefon konuşmamız mıydı?
Yok, yok, o bile yalandı.
Sevgi sözlerine aldandım
Nerden bilebilirdim, yalandın
Bir anda aşkın polisine yakalandım
Mapuslara attılar, hiç çıkamadım.
Biliyor musun yazar oldum,
Acılarımla yazar oldum,
Kendi ellerime mezarımı kazar oldum
Senin sayende dostlarımdan kaçar oldum.
Dost demişken aklıma geldi
Ben hiç kimseye ayrıldığımızı söyleyemedim,
Ama sen bıraktın beni
Olsun be gülüm, canın sağolsun
Bir yaz günü aradın beni,
Başkasını sevdim, özür dilerim demedin mi?
Sanma üzüldüm senin ardından
Yazık dedim, sadece bir hafta…
İsimsiz Hikaye Yazarı, Rafet Çetin…