Gönlüne yangýnlarla getirmezsen külfeti,

Baðýnda bulamazsýn beklediðin ülfeti.

Sükût eder dillerin, yakalarsýn âfeti;

Titreyen dallarýna aþk bülbülleri konmaz,

Dertlerin þaha kalkar, sana hiç kimse yanmaz.

Mevlâ’nýn sevdasýyla çaðlatmazsan gözünü,

Gönlün ýzdýrabýyla kanatýrsýn yüzünü.

Âvizeler altýnda ördürmezsen sözünü;

Önüne perde gelir, arzularýn uyanmaz,

Dertlerin þaha kalkar, sana hiç kimse yanmaz.

Eyvahýný güldürme, hadi biraz nefes al,

Nurlarý nakþet kalbe, zamanýndan zaman çal.

Dinlemezsen sözümü, olur yüreðin al al;

Ellerin sofralarda sevdalarýna banmaz,

Dertlerin þaha kalkar, sana hiç kimse yanmaz.

Pervane’yim derim ki, maksatsýz dolaþmayýn;

Katrana zincir vurun, haddinizi aþmayýn;

Aþksýz ve sevdasýzca menzillere koþmayýn;

Zemheride yanarsýn; dil susuzluða kanmaz,

Dertlerin þaha kalkar, sana hiç kimse yanmaz.