Online Üye
Online Ziyaretçi
I
Neydi aşkın son sözü ey sevgili!
başımı eğmedim hiçbir sevdaya böyle
senin varlığınla yok olana kadar…
ş'aşk'ınım
kiralık umutların sessizliğinde çınlarken ağıtları semanın
kızıl sabahlara kan damlatıyor gece
sesin içime akıyor
II
gülüşümü astım tavana
sürüklenirken peşi sıra cümlelerin
tekrar ediliyor kan uykusunda yalanlar
başucumda sayıklarken kimsesizliğim
suskunum
kış masallarının veda sahnesinde
aykırı bir rol üstlenmiş kalemim
yazmalarım kesildikçe neşter derinliğinde
acıma çığlık olacak dilsizliğim
başucumda unuttum tamamsızlığını dün gece
boy verdim boş verdim hayata
devamsızım
III
yorgunum
bıçağın keskin tarafını biliyorum gidişlere
paslanmış dilimde düğümlenir şimdi her cümle
kanarım
yığılır kalırım olduğum yere
s/ağır ruhların kulaklarına kurşun döküyor isyanlar
hangi talan olmuş diyarın yolcusuysan
git
-me
dilimden akan her bir harf hayat olmuşken sana
kanadımdan vuruldum içime döndü yüzüm
söyleyecek sözlerime sesim yetişmiyor artık
telli duvaklı kış masallarını gömüyor kirli eller
yarının gözlerine
hiçlikle beslenen ruhlara her şeyi doldurmak zor olsa gerek
pusulasını denize düşürmüş bir kaptan edasıyla
son sürat kayboluşlarında
çarptığın bir duvar enkazında
say ki uyuyamadığım bir gece
say ki uyanamadığım bir gece
masallarınla irkildim
IV
yıldızını unutmuş kayıp kentin yolcusu
belli mi
eksikliğini tamamlamak için gittiğin garlar
burası ölülerin aşk kokan nefesi
hangi masal son bulurken
başım bir yüreğe yaslanacak
hangi ellerde soluksuz kalacak parmaklarım
'aşk' sözüm sanadır
bir bir söktüm harflerini
ayrılığa yamıyorum seni
V
masalımın kabusu ıslak gözlerimle
şimdi tüm gidişlerden muafım
sükûna erecek varlığı bu kederli sağnakların
ve duracak saatler bu anlamsız vesveselerde
bir bitişin bir yitişin ayak seslerinden selam veriyor bu defa
AŞK SENİ SANA EMANET EDİYORUM
Hoş(ça)kal
-ma ...
... tüm haylaz kelimeleri parmaklarımdan ayıklıyorum
sahi aynı dili mi konuştuk seninle aşk