Hicranların ateşleri kızıyor toprağımızda,
Kahrımın yelleri eser dağlanan bayrağımızda,
Canlarımın bedenleri dolaşır kucağımızda,
Sanmayın ki ey dostlarım, hece yüklü seferdeyiz;
Dermanlarım sükût etti, sözün bittiği yerdeyiz!
Yüreğime getirdiler sabahımın eyvahını,
Zerk ettiler kalemime yangının girizgâhını,
Analarım hislerime yüklettirirken ahını,
Sanmayın ki ey dostlarım gülle yüklü seherdeyiz;
Dermanlarım sükût etti, sözün bittiği yerdeyiz!
Mecnunlarım ölüyorken yetim kaldı Leylalarım,
Yaklaşıyordu üstüme kâbus dolu belalarım,
Şimdi kor meskenlerimde çoğalırken damlalarım,
Sanmayın ki ey dostlarım sevda yüklü zaferdeyiz;
Dermanlarım sükût etti, sözün bittiği yerdeyiz!
Kızartılan toprağımda durmadan mermiler yağar,
Gün geçtikçe ufuklarda hüzün bulutları doğar,
Mevsimlerim kızıl kızıl ruhuma alevler sağar,
Sanmayın ki ey dostlarım her an misk ü amberdeyiz;
Dermanlarım sükût etti, sözün bittiği yerdeyiz!
Anaların yüreğinde bitirilirken arzular,
Saat saat durmaksızın çoğalıyordu sızılar,
Nur cennetlere varırken bir bir kınalı kuzular,
Sanmayın ki ey dostlarım hecelerde Kamberdeyiz;
Dermanlarım sükût etti, sözün bittiği yerdeyiz!