Kalpte vatan tütmezse atlatýlmaz tehlike,

Hýzlýca çaðlar durur, dilde kanayan öfke.

Fay hatlarý kýrýlýp meskende olur deprem,

Gönlün tarumar olur, yüreðin ise verem.

Nehrine nazar deðip yükler irinlerini,

Deryana hicran yollar, bozar yarýnlarýný.

Sakarya’nýn baðrýnda mâtemlerin yükselir,

Güneþin aydýnlanmaz, baða karanlýk gelir.

Çanakkale yetiþmez o zaman imdadýna,

Önceler ilham vermez çaðlayan feryadýna.

Þeytanlar cirit atýp çoðaltýr kusurlarý,

Âvizen fark edemez kalbindeki urlarý.

Topraðýnda bayraðýn hicranla boyun büker,

Yýlanlar birlik olup vicdanýna kor eker.

Ýþte o an gönlüne yaðamaz süreyyalar,

Süleymaniye solar, acý çeker Yahyalar.

Mahzunca bakar durur bir an Dumlupýnarlar,

Yangýnýnla devrilir tek tek koca çýnarlar.

Yýldýzlarýn kararýp gece mehtabýn söner,

Bülbüller sükût eder, baðda baykuþlar döner.

Ýþte o an sazlarýn kopartýr hengâmeler,

Bitimsiz isyanlarla çýðlýk atar naðmeler.

Ey cumhuriyet bitme, tükenme yüreklerde!

Pervane aþký bulsun açýlan çiçeklerde!