Âlemde mahlûkatlar baþlatýrken niyazý,

Neden titrettirmezsin hem kýþý, hem de yazý?

Mevsimler hýzlý hýzlý katranlar mý getirsin?

Þeytanlar cirit atýp kalbini mi bitirsin?

Bütün gecelerini mehtapsýzca býraktýn,

Sana nuru getiren sahillerini yaktýn.

Hüzzamýn týnýsýný uzattýkça uzattýn,

Neylerin hevesini rýhtýmlarýndan attýn.

Gönlünün kafesini mâtemlerle bozdurdun,

Titreyen kalemine felaketler yazdýrdýn.

Þimdi nur göllerinde yüzmüyorken sunalar,

Sana elem getirir göklerdeki turnalar.

Yetiþtirdin loþluðu, sema simsiyah oldu,

Þafaklar söküyorken sabahsýz sabah oldu.

Ne yapsan da nafile, sitem eder seherler,

Öyle tüttün ki bugün, yanmýyor mücevherler.

Ne yüzle deryalardan ankalarý istersin,

Rabbim sana menzili tez günlerde göstersin.

Nefesin tükenmeden maksadýný ör artýk,

Âleme ibretle bak, hakikati gör artýk!

Ravzalarýna hep koþ, korun muradý olma,

Yüreðine serilen son fýrsatýný yolma!

Ey Pervane’m þaþýrma, terk et artýk kibrini,

Dermanýnla þimdiden gülle donat kabrini!