“Vefa, Ýstanbul’da sadece bir semtin adýymýþ,”

Allah rýzasý için of demeden çalýþýrsýn, çekersin eza cefa,

Alýn teri dökersin emeðine, adam olmayanlar yaþar sefa,

Dua edersin, “Ya Rab, ben affettim, sende affet bu defa,

Maalesef, “Ýstanbul’da sadece bir semtin adýymýþ VEFA”

Dost ararsýn, dost dediklerin ikiyüzlü,  riyakâr çýkar,

Aynaya bakýnca kendini tanýyamaz, birde kulp takar

Masumane gülüþünün arkasýnda þerbetli þirret akar,

Maalesef, “Ýstanbul’da sadece bir semtin adýymýþ VEFA”

Sadece semt adý deðildir, her þeye raðmen umutluydum,

Atalarýmdan böyle geldi, bugüne kadar da böyle duydum,

Vefadan da, dosttan da, manasýndan da buz gibi soðudum,

Maalesef, “Ýstanbul’da sadece bir semtin adýymýþ VEFA”

Ali ÖZDEMÝR

04.03.2011 – 14:23