Online Üye
Online Ziyaretçi
Sevgili dostlar hiç birimizin o sırma saçları güzel gözleri, pürüzsüz cildi bozulmadan zaman geçmeyecek...
Ve bir gün aynalara küseceğiz...
Sevdiğimiz erkeklerin yaşlı birer huysuz ihtiyar olduklarını göreceğiz...
Ve sevdiğimiz kadınların da...
Ama yinede her şeye rağmen ölüme koşar adımlarla giderken bile
Gülümsemek...
En güzel şarkıdır bence,
Umarım söylersiniz…
Bir gün, bir gün ölüme gideceğini bile bile.
Gülümse hayata, gülümse alabildiğince.
Hiçbirimiz baki değiliz, şu Dünya'da dinle!
Küsme aynalara "yüzüm, ellerim" kırıştı diye.
Ne sırma saçlı kalacaksın, ömrün boyunca,
Ne de pürüzsüz bir cildin olacak yaşadıkça.
Boş ver, boş ver kendini inceleyip durma,
Bir hoş seda bırakmaya bak fani dünyada.
Dönüp de şöyle bir maziye bak, hatırla dedeni,
Hatırla pamuk elli, pamuk saçlı o şefkatli nineni.
Sonra, sonra yavrum diye gözünün içine bakan,
Seni dünyalara değişmeyen babanı ve anneni…
Hepsi yaşlanmadılar mı? Zaman içinde birer birer
Ve belki de bazıları bırakıp, göçüp gittiler...
Kim bilir? Belki de hiç tatmadın ana, baba sevgisini.
Ama yine de yüreğinle, gülümse hayata sen iyisi mi…
Yavaş yavaş yaşlandığını göreceksin sevdiğin kadının.
Ya da hiç beli bükülmez sandığın sevdiğin adamın.
Ama eğer yaşadıysanız hayatı sevgiyle ve yürekle,
Koşarak gideceksin ölüme, yüzündeki gülümseyen ifadeyle.
Alma mazlumun ahını çıkmasın aheste aheste.
Biraz yürek taşıyorsan kalp denen o kafeste,
Yeme yetim hakkını, insafsızca göz göre göre,