Issýz ve sakin
sahrada sinemi meftun eden
bir ses duyuyordum

 Suskun çýðlýklarýmý,
yutkunduðum umutlarýmý
bir bir onun týnýsýndan kokluyordum

 Adeta mest oluyordum,
içimin yanýklýðýný bir nebze olsun,
ince sesten anlýyordum

 Gönlümün efkarýný sessizce
ufuklara býrakýp dalýyordum,
gözyaþlarýmý saklýyordum

Yüreðimin üþümelerini,
gönlümden kopan
çýðlýklarý ne yapmalýydým

 Edebin rahlesinde,
sabrýn nefesi bizar býraktýran
çýrpýnýþlarýyla, beklenen umudun nidasýyla

 Yýllara sari
hýçkýrýklarýmla artýk daralmýþtým,
çarelere sarýlmýþtým, ne derlerse kanmýþtým

 Ruhumun hicranýyla
baþbaþa kalmýþtým, sine-i sürurumdan
kopan yapraklarý anmýþtým

 Bir kalbim var,
narýda, hakkýda, vuslatýda,
inþirahýda anlayacak
ve azimeti kuþanacak arla

 Yüreðim ise
bir uzuv cenahýndan,
beynime kan pompalamaktan,
tevdi edilen aþký sanattan

 Ýradem, aklýn ve izanýn
ilimle hemhal olan sadrýndan,
ruhumdan kopan bir idraki farktan

 Ýçim gidiyor,
kalbim titriyor, gözlerim seyiriyor,
gönlüm alýp baþýný ötelere doðru gidiyor

 Ýhmal ettiklrim,
keþkesiz nedametlerim, iradeyi
tercübesizliklerim ruhuma hucum ediyor

 Nefsim
nizam için direniyor, mütemadiyen
maslahat üretiyor, vicdaným neler söylüyor

 Güle bakmak,
edebi ruhumda bulmak,
kalbin inþirahý için el açmak,
gönül kapýmý aralamak

 Dur durak bilmeden
tahkike sarýlmak, aklýn ve irfanýn
senasýnda sabahlamak ve aðlamak

 Hiç nedamet duymadan,
arifin dergahýndan uzaklaþmadan,
vecdin ferahlýðýna kavuþmak


Mustafa CÝLASUN