cesaretimi toplamýþtým ve sonun da buluþma teklifini bildirmiþtim kendisine...

heycanlýydým sanki bir yaramazlýk yapcam ama sonuçlarýna katlanmaktan çekinen bir çoçuk gibiydim

ama kararlýydým o vazo kýrýlsa bile o topu oynuyacaktým...

zaman gelmiþti artýk buluþmlarla bütünleþmiþ olan mektebi sultaninin önündeydim o heybetli kapýnýn önünde bekliyordum keþke konuþabilsem o yýllarýn tanýðý olan kapýyla kaç buluþmaya kaç ayrýlýða þahitlik etmiþtir acaba...

birisini beklemek hiç o kadar zevkli gelmemiþti bana her gecen dakika içimde ki sýkýntýlar yok oluyor rahatlýyordum gitgide...içimde ki mutluluðu hiznimde somutlaþtýrýken sanki gözlerimin görme yeteneðini kaybetmiþtim...ve kendime geldiðimde kafamý yerden kaldýrðým an yine o tebessüm o an dünyayla arama perde inmiþti sanki etrafýmýzýdan onlarca insalar su gibi akýp gidiyordu ama biz orda deðildik mutluluðmu zihnimde somutlaþtýrýrken sanki kendimiz soyutlaþmýþtýk...

saçlarý toplu uzun koyu ve soluk renklerden oluþan hýrkasýnýn içinde beyaz bir bluz vardý uzun çizmeleriyle sanki o hali gözümde bir simge haline geldi çünkü dünaynýn bütün güzellikleri onda toplanmýþ gibiydi...hala gözümden gitmez o toplu saçlarini bir bebeði pof poflarmýþ gibi düzeltiþi... içimizdekileri dökemediðimizden etrafa bir suskuluk çökerdi  ve o suskuluk anlarýnda göz göze geldiðimiz an o yüz ifadesi beni benden alýrdý  çoçuklumuzda ki yaz aylarýna götürürdü beraber yaptýðýmýz yaramazlýklara ve içimden diyorum ki konuþmayalým susalým yeterki sen bana hep böyle yaz aylarýnýn sýcaklýyla bak...