TÜM YILLARIN DÖKÜMÜ
=====================
Akmış yıllar su gibi, hiç kalmamış geride,
Her mevziden ateş var, tüm silahlar seride
Sarı yaprak konmuştur, lekeleri deride,
Ürün kalkar topraktan, gelir sonra sökümü,
Yazıcıdan çıkıyor, o yılların dökümü…
Açık camdan dışarı, uzaklara savuran,
Gerçek aşkın büyüsü, bu benliği kavuran
Gözlerini kapatmış, hiç durmadan buyuran,
Yıllarca hep okudum, sayfa sayfa cüzünü,
Görmek nasip olacak, elbet o gül yüzünü
Yıldızlarla bezenmiş, yüzümdeki çizgiler,
Hep aşırı duygudur, hassaslaşan sezgiler
Basınç yaptı kalbime, etkiliyor ezgiler,
Binmiş yıllar üst üste, şu bedenin çökümü,
Kabir taşı sayarken, buldum orda kökümü
Bunca geçen yıllarım, bir araya toplanmış,
Çivilendim yerimde, derin bir ok saplanmış.
Kalbimin penceresi, hüzünlerle kaplanmış,
Yaş geçtikçe bıraktım, mutlu yaşam bükünü,
Ağırlığı çökerken, tutup attım yükünü…
Barkod gibi kayıtlı, hep kalacak genimde,
Düşer çıplak gölgeler, beyazlaşan tenimde,
Kalem böyle yazarken, hakkım vardır benimde,
Nasıl da geçmiş yıllar, sarar yürek hüzünü,
Kimler görür bilinmez, son mevsimin güzünü.
Sebep, Sonuç, ilişki, önden güzel başlayıp,
Adresinden ayrılır, kızgın suda haşlayıp,
İnfaz timi o kalbin, bakışlarla taşlayıp,
Bak! Bu yıllar geçtikçe, başlar yaprak dökümü,
Biz Dünyada misafir, Allah verir hükümü…
H.Hakan KURTARAN
21.12.2011-Aydın