Online Üye
Online Ziyaretçi
Sen kendine şair diyorsan eğer!
İkiliğe meydan vermeyeceksin.
Bir gönülü yapmak dünyaya değer,
Kusurları yüze vurmayacaksın!
Şair şiirleri doğuran ana,
Ruhları duyguyla doyuran ana,
Milleti gerçekle yoğuran ana,
Destursuz gülzara girmeyeceksin!
Şair gönüllerin sevgi sesidir,
Şair aşk gölünün amelesidir,
Şair şiirlerin gömelesidir,
Boş gönüle çadır kurmayacaksın!
Sen sevda gülünün bahçıvanısın,
Sen söze yön veren eşsiz tınısın,
Kalpteki sevginin öbür yanısın,
Gönüllere tuzak kurmayacaksın!
Hep alçak gönüllü hoşgörülü ol,
Su gibi temiz ol, her kâseye dol,
Şuaranın yolu sırat gibi yol,
Rızasız gülleri dermeyeceksin!
Hep doğruyu söyle tükenmez gücün,
Şerlere hayr için kalksın kılıcın,
Bir ucun merhamet, sevgi bir ucun,
Asla hatır gönül kırmayacaksın!
Terazide doğru dil olacaksın,
Yaradana muhlis kul olacaksın,
Hatır için asla hakkı zay etme,
Gurur belasını nefse huy etme,
Kötüye meyledip sonra vay etme,
İyiyi kötüye karmayacaksın!
Musallada gül kokacak naaşın,
Uzak dur şeytandan, hizmettir işin,
Bulaşma fitneye, sevgidir aşın,
Lüzumsuz şeyleri görmeyeceksin!
Ümit’im emelin olmaksa şair,
Yunus’a odun ol, dergâhına gir,
Belki el uzatır sana da bir pir,
Eğriyi doğruyla sarmayacaksın.
Ankara – 22.11.2011