Sen bana yaşatırken zakkum gibi sevdayı,
Ben gözlerine bakar, karlar gibi erirdim.
Zindan etsen de her gün, bana yalan dünyayı,
Gülüşüne gülerek dünyaları verirdim.
Beni sen taşa diksen, sevginle güverirdim.
Hayal penceresinde yüzünü seyrederim,
Uykunun kucağında, ben hep sana giderim,
Şu yanası kalbinde hiç olmadı mı yerim?
Bana bir kere gülsen, dünyaları verirdim,
Sen beni taşa diksen, sevginle güverirdim.
Neler neler yaşadık, maziye sor söylesin,
Yüreğimle oynayan, aldandığım hilesin,
Kime ne söyleyeyim, sen her zaman böylesin,
Bir kere gülsen bana, dünyaları verirdim,
Sen beni taşa diksen, sevginle güverirdim.
Seninle yazılmamış alnıma kara yazım,
Sensizliğe haykırdım, sensizliğe avazım,
Ayazda, boranlarda gönlüme gelmez yazım,
Bana bir kere gülsen, dünyaları verirdim,
Sen beni taşa diksen, sevginle güverirdim.
Çırılçıplak kalbimin aşiyanı, gülzarı,
Gül değil mi bülbülü ağlatan zarı zarı?
Öldürdüğün ruhumun olmuyorsun mezarı,
Bana bir kere gelsen, dünyaları verirdim,
Yakıp kavurdun beni, oh ne güzel ne ala!
Kadir kıymet bilmedin, seni gidi ukala!
Kopardın tüm ipleri, gözüm seyrinde hala,
Gülseydin bana bir kez, dünyaları verirdim,
Sen beni taşa diksen, sevginle güverirdim.
Ümit’im Züleyha’nın, gönlünün Yusuf’uyum,
Ben sevda çöllerinin çilekeş mensubuyum,
Tatlı rüyalarının en derin uykusuyum,
Bir kez bana gülseydin, dünyaları verirdim,
Sen beni taşa diksen, sevginle güverirdim.
Ankara - 25.10.2011
Ümit Zeki SOYUDURU
Nüve : Öz, çekirdek
Güvermek: Filizlenmek