Online Üye
Online Ziyaretçi
Bir ağıt
Keskin mısraların gölgesinde biat etti şiire
Ve sessizliğe sustu karanlık…
Bakir sokaklarda yazdıkça
Yalnızlaştı şiirlerim
Adımlarımın ırzına geçtiği merdivenler inlerken
Lirik döküldü dilimden sözcükler
Dünyaya mıh çakmış paslı direklerden
Sarı yanıp duruyor sokak lambaları
İsyansız haykırışlar caddelere sırnaşıyor
Neden hiç kimse duymuyor çığlıklarımı
Hep dediğim gibi
Şiir inleyişidir şair söylemlerinin
Tövbeye meyilli düşüncelerin bel ağrısı
Kundağına yatırdığın da altını ıslatan
Bir parça pamuk
Ilıkça suyun suskunluğa esaret ettiği muazzam sessizlik
Coşkudur çocuk sevinçlerinin kalbinde tempo tutan
Süt dolu memelerden hayatı emmek
Ruhuma döşenen fırtınalardan
Yine terör estiriyor kelimelerim
Mecrasında karanlığa esir düşmüş yalnızlığın
Kendine aldandığı bu deli feryatta
Sanırsın şehrin sancağı şiire kurban gidiyor
Öpüşlerinde serinleyen serçedir yüreğim
Azat ettiğim kuşlar gibi hür dokunuşlarına
Avuçlarında biriken bir yudum suyun
Üzerine yazıldıkça ismimle geçmişim
Biliyorsun değil mi?
Tarihlerin öncesinden
Mutluluktan sınır dışı edilmiş
Ebediyet öyküsü
Adım...
adem efiloğlu / ahir-i fırtına