Ağıt Gecesi 2
(7 Eylül, Kentav/Türkistan)
Defler çaldı bir gece kadınlar başucumda,
Ölümüm müydü, düğünüm müydü bilemedim.
Sonra teller, duvaklar, kurdeleler;
Beyazlar içinde bir gelin gibiydim.
Kurumuş bir gül büyüttüm sağ avucumda.
Ve toprak, gözyaşı, dualar;
Bir kabre doğru uzanırken ellerim,
Defler çaldı durmadan kadınlar başucumda.
Oysa ben uğruna öleceklerim için yaşadım.
Gözlerin bahtım karasıymış neyleyeyim.
Varsın can kuşumu kapsın göğüs kafesimden,
Koynumda beslediğim yılanlar.
Sidre ağaçları yanacaksa kederinden,
Bana yağmur deme, yalvarırım.
Yesribin kandilleri gibiyim ey yar;
Yalanım varsa kahrolayım,
Hayber’in duvarları çöksün üstüme.
Bana yağmur deme yalvarırım.
Ölüm bir adım ötemde diyorum, gel gitme.
İçimin çöllerinde bir taş fırtınası;
Taif’ten çıkmışım kan ter içindeyim.
Ebabil azabı yakın, biliyorum; gel gitme.
Biliyorum bir an terk edilsem öleceğim;
Ben uğruna ölmek için yaşadım, neyleyeyim...
(...)
(
Ağıt Gecesi 2 başlıklı yazı
Mümin Munis tarafından
16.07.2009 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
