Yıkık virane gözyaşları var bugün nedensiz
 
Ve bilinmezliğin kın’ından sevda kılıcı çıkıyor
 
Yakıyor, yaralıyor eskiyen yaraları;

İncitmeden, sessizce kavuruyor aynı güneş

Aynı seferi yalnızlık,

Nereye ait olduğumu bilmeden çıkmışım yollara

Kaldırım taşlarına kardeş düşüyor dizelerim

Ben yazdıkça düşüyor aynı yalnızlığım yollara,

Yazmasam diyorum ha!

Hani vaat edilen harikalar diyarı bize uğrayacaktı,

Aynı diyar mı aynı sevda da bulacaktı bizi?

Aynı köhne, barakasız biçare sevda güvercini

Bizi mi yuva edinecekti?
 
Ne kadim bir yalnızlık mış,

Sen gitsen o arkanda terk etmeyen tek eş’inmiş…

Su’ya hasret toprak ağlıyor ey sevgili!

Kızıllığında güneş susuyor sen sustukça

Gelmen ki yüreğimin raylarında!

Vagonlar volta atıyor kendi yalnızlığında

Gelsen bitecek bunca yazı

Geldin kırık rayların ardından

Ne kadim bir yalnızlık mış!

Sen gelsen de!

Gözlerim gözlerine hapsoluyor kendi yalnızlığımda…

 
E.kaygısız / Sekizinci Renk
2010
( Kadim Yalnızlık başlıklı yazı sekizincirnk tarafından 7.01.2012 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu