Başlamıştı yine yüreğime karlar yağmaya
Umutlarım ki sırılsıklam olarak hastalansa
Sessizliğin hüznü
halimi burksa da aldırma
Bakalım ne çıkacaktı,
durağın yalnızlığında
Hani bazen,
unutulan bir hicran kuşatır ya
Nereye baksan
hazan sinende azap olunca
Hal efkârın
salıncağında ağlayarak bakınca
Yinede aldırma
nasıl olsa umut aşk tadında
Dinlediğim
hüzzam eser nedense bir başka
Saz ağlıyor, şair
içimi okuyor, şevkte sızıysa
Şayet sancılar
ruhumda anlamlaşan
umutsa,sen hiç korkma,
o aşk kalbimin sağanağında
Şöyle geriye
yaslanınca işte atim bambaşka
Hani mazinin sayfaları
aşkla taranınca aşkla
Mavera heyecanı
vuslat olarak aşk bahtında
İnsan ihsanla anlam
bulunca, aşkı anlayınca
Nedense canlar
koşturuyor bir avcı hazında
Aşk insan kimliğinde
hakkıyla anlaşılmazsa
Kalp bizzat
sahibine yabancılaşınca unutma
Zevk başka, idrak
aklın pervazında solunca
Hani bir
“ölü ölmüş” derler duyarsın ya anla
Lakin o insan ki,
tefekkür ülfetinden uzaksa
Sen yinede
halin fakirliğinde uyuklama yaşa
Vakit şahittir,
aşk letafettir, ölüm aşka eriştir
Artık hiç üzülme,
umutlar berekete vesileyse
Azimet hikmetin
sevdasındaki aşkın etkisiyse
Sabrın dirliğinde
asla üşüme filiz aşk şevkinde
Toprak o gün refakat
ederek aşkı kabul edince
Yinede ağlamayı
ihmal etme zira aşk seyrinde
Vahdet ihlâsın fevkinde
ruhunla bütünleşince
Kalbin inayet için
illaki nöbette ve sürur içinde
Muhabbet selamın
güzelliğinde aşk ateşi sende
Ne kadar feda
olursan ecirle sabrı yudumlarsan
Umudunu aşk yolunda
harmanlayıp nur olursan
Arifin ihsanında
yarensin ve veli ilminde nefessin
Arızı sancılar korkutmaz,
kalbine hicranı koymaz
Nefesinde mahzunluk
bulunmaz aşk hali yormaz
Kim ne derse desin
sadece akılla sırat bulunmaz
Aşk vicdanı kuşatır
aklı olgunlaştırır nefsi anlatır
Kim yaren olmak isterse,
aşkın sızısıyla manalaşır
Mustafa CİLASUN
