Sineyi Gülşen de gönül bağında
Çiçekler içinde birsin karanfil,
Laleler sümbüller bahar çağında
Eğilsin kıyama dursun karanfil.
Mecnun Ferhat görse gıpta ederdi
Bin defa ölürdü diyet öderdi
Canını her bayram kurban adardı
Var mı böyle sevda dersin karanfil.
Cemalinden ay utanır gün kaçar
Karun yollarına varını saçar
Ruhban keşiş anda dininden geçer
Bir kez cemalini görsün karanfil.
Sultan düşer zebun başa gelirdi
Zaloğlu Rüstemler tuşa gelirdi
Benim diyen koşa, koşa gelirdi
Huriler kıskanı versin karanfil.
Azrail’im başucuma gelirken
Son anımda yanımda ol ölürken
Sensizliğe sensiz yolcu olurken
Nefesin yüzüme vursun karanfil.
Hazan der mahşerde dara düşersen
Başın eğme alnı kara düşersen
Yaratana sığın kora düşersen
Günahını benden sorsun karanfil.