hep böyle oldu ben bildim bileli..
iþim hiç  yönedine gitmedi
ne adam gibi okuyabildik
ne baþkalarý gibi yaþayabildik
bildik alýn yazýsý..

iyi kötü saðda solda olduk gittik de
eller gibi arayan soranýmýz olmadý askerlikte de
þükür çocuklarýma haram lokma yedirmedim
ama olmadý gene
yetiremedim bitiremedim
nasipten öteye yolum olmadý

kimin aklýna uyduysak;
ömrümüze yetti ev sahibi olmak hayali
ama birileri benim ömrümden çocuklarýmdan çalabildi
nasýl vicdanlarý elverir bilmem, anlayamam insanlýðý
anladým kar kalýrmýþ, herkese elden çaldýðý

ya sözde hayat arkadaþý dediðin koynuna aldýðýn kadýn
önrünce kazandýðýný verdiðin bir kaba inþaatýn
kapýsý penceresi olsun diye “haným bileziklerini” dersin
sanki baþkasýna kalacak gibi senden “tapu” istesin
hanýmýn kocasýndan ayrý cüzdaný

bu ne akla hizmettir.. Allahým bu ne izan
can yoldaþý olur mu böylesi bir kadýndan
kimin için çalýþtým, kimin için kazandým
kimin için aç kaldým, nerede oðlum kýzým
her birinin benden ayrý muradý

ben çalmadým çarpmadým, diyebilmek adýna, yaþadým
ne kayýrdým, ne iltimas, ne zerre rüþvet, ne de kýç yalamadým
ama gördüm ki ahlak izan bilmezler, faiþeler, deyyuslar
kapýlarýnda en yücem.. devleti aliyeyi elpençe divan tutarlar..
onurlu olmak beþ para etmezmiþ ne acý