Aþkýnýn çýðlýðýyla titresin gök ve zemin,

O güzel dillerinde baþlamasýn ýzdýrap.

Menzilin yollarýnda yürü sen emin emin,

Hüsranlarla olmasýn gönül otaðýn harap.

Hislerini süslesin Mecnun’un hikâyesi,

Dertlerini soldursun Leyla’nýn sermayesi,

Mýsralarýnda ölsün zamanýn mersiyesi,

Sana nurlar yüklesin çöllerindeki serap.

Neylerimle segâhým çinilerime sinsin,

Gözüne gece boyu mücevherlerim sinsin,

Hafýzlarýn sesiyle felaketlerim dinsin,

Hüzünlü naðmeleri söylettirmesin rebap.

Yaklaþma gece gündüz yangýnlarýn dehrine,

Bitmeyen kâbuslarý yaklaþtýrma þehrine,

Ýblis’in hevesini getirttirme nehrine,

Korlanan yüreðinde çoðaltýlmasýn azap.

Bahçenin baharýný yüreðine seriver,

Hikmet sýrrýný çözüp yangýnlarý dürüver,

Hiç olmazsa bu gece maksadýný örüver,

Yarýn mahþer gününde vermeyesin zor cevap.

Rýhtýmýn dibeðine oturmasýn melanet,

Sükût eden diline yaklaþtýrýlsýn rahmet,

Deryan boyun bükerek eksiltmesin muhabbet,

Yangýn gecelerinde aðlatýlmasýn  mehtap.

Pervane’nin döþünde seherleri toy kursun,

Onu baykuþlar deðil, nur bülbülleri karsýn,

Üþüyen ellerine al güllerini sarsýn,

Tan yeri aðarýrken nuru anlatsýn mihrap.