Online Üye
Online Ziyaretçi
Arsız bir akıntının
İçindeydik
Ne yeterince
Yakındık
Birbirimize
Ne de uzak
Yorgundu zaman
O
Yüzden
Sönüktü kentin bütün ışıkları
Kırkikindi sokağındaydı
Ölüm
Penceremizden yansıyordu
Karanlığa sarkan
Aksımızın sancısı
Yosun kokuyordu
Solan sardunyalar
Hepimiz yoktuk
İkimiz dik
Sessizce
Ölüm değdi bir yanımıza
Ürktük
Biraz itsek kendimizi
Kaçacaktı bedenimizden
Ruhlarımız
İtmedik
Durduk!
Kırkikindi sokağında
Ölüm gibi sessizdik
Ve
Karanlığının içinde
Belli belirsizdik
Hiçtik________