Sene bin dokuz yüz doksan üç de
Yirmi dört ocak kara bir leke
Dağ gibi bir kara yağızdın
Ne zordu sana
Uğurlar olsun demek

Vurulduk Ey halkım!
Unutma bizi ecelsiz öldük diyordun
Sanki biliyordun
Suçlular ve güçlüler
Halen işbaşındalar
Sakıncalı piyadem...
Emperyalist oyunlar çeviriyorlar
Gizlice senden

Unutmadık seni unutamadık
Ama hep utandık
Bulamadılar faili meçhulünü
Bulamadık...
Katledenler yok yazanı
Ama halen buraları cadı kazanı

İşkenceler gördün zindanlarda

Utanmadılar İnsanlıklarından
Ve erkekliklerinden dedin
Ölümü sanki hep ellerinden bekledin

Evet özgürlüye adanmış
bir top çiçek gibiyiz ama
Sensiz
Sen de katıldın
Vurulanlar yoklamasına
Sen Uğurumuzdun
UĞUR MUMCU: Vuruldum…

Ve diğerleri; Vurulduk.
Ve biz; Can evimizden
Yüreğimizden; Vurulduk ta
On iki Eylül’ün adaleti
Şimdilerde Mutluluğun resmini yapıyor
Yazlığında...
Mertliği bozanlar
Halen silah kaçakçılığında
Papa, ağca, mafya ve saire
Bugünler de çok meşhur yine

Sen bir Mumdun
Güneşe gömüldün akınlarda;
Biliyor musun?
Sen gittin gideli; korku var gözlerde
Her yer daha karanlık Ülkemiz de
Nasıl aydınlansın ki
Senin cinayetin
Gün güne kararıyor buraları

Kan uykulardayız
İçimize gömer olduk hep acıları
Daha bir bekler olduk aydınlıkları
Şimdilerde bir çete lafı dolaşıyor
Ülkemde;
Aydınlar Zindanda
Hainler Mecliste
Yaşasaydın; Kim bilir?
Belki sen de?

Ankara ayazında
Kar beyazında
Kan kırmızı, gök kara
Kalem kırık, kalpler buruk
Ve yoksun, ağlıyorum
Unutmadık, unutamadık
Biliyorsun...

Mehmet Fikret
ÜNALAN/İZMİR/Uğur Mumcu anısına…