Sevgi; Ýnsanlara Allah'ýn verdiði nimetlerinden biridir. Bundan nasibini alanlar Allah'ýn en þanslý kullarýdýr. Sevgi insaný birbirine yakýnlaþtýrýp, kaynaþmayý, paylaþmayý sabýr ve merhamet ile her iþte özverili davranmayý öðretir. Bu meziyetleri taþýyan insanlar, her cemiyette ilgi odaðýdýrlar. Büyük liderler ve tarihte birçok devlet adamlarý bu meziyetlerini muhafaza ettikleri süre içinde, topluluklarýný huzurlu bir þekilde idare etmeyi baþarabilmiþlerdir. Zalim, despot ve katý kuralcý birçok padiþah, han ve kýrallar toplumlarýný zorluklar içinde idare etmeye çalýþsalar da, bunu uzun süreye yayamamýþlardýr. Halký korku, nefret, kin ve iftiracý bir yaþam içine sürüklemiþlerdir. "Korku daðlarý bekler. Sevgi dostluklarý besler" görüþünden yola çýkarsak, bu görüþün doðruluðu kendiliðinden ortaya çýkmýþ oluyor.

   Osmanlý ve yakýn tarihimizde, tütün, içki yasaklarý ile hatta hak ve özgürlükleri içeren yasaklarýn, toplumlar arasýnda jurnâlciliðe, iftiraya, çeþitli dedikodu ve hiç te hoþ olmayan nifak tohumlarýnýn ekilmesine sebep olmuþlardýr. Halbuki Ýslâm dini sevgiyi kutsal saymýþtýr. Sevgilerin en büyüðü Allah sevgisidir. Ondan sonra ana- baba, vatan ve bayrak sevgileri gelmektedir. Bu sevgiler her çocuða aile ocaðýnda, ebeveynler tarafýndan muhakkak verilmelidir. Bunu kulak ardý eden topluluklarýn fertleri maneviyattan yoksun, bencil ve maddeden baþka düþünmeyen varlýklar haline gelirler. Kimse baþkasýnýn hak hukukunaa hatta yaþam özgürlüðüne saygý göstermez. Haksýzlýk, hýrsýzlýk, gasp, kapkaç ve dolandýrýlýcýk ile cinayet ve anarþi olaylarýn bunca adlî tedbirlere raðmen önüne geçilemez. Ýþte bunlarýn sebebi; Allah sevgi ve korkusunun azalmasýndandýr. Malesef Allah korkusunu yitirmiþ kiþilerin, neler yapacaðýný bilmek hiçte zor deðildir. Allah korkusu bizim bildiðimiz anlamda olmayýp, bizim Allah'ýn rýza ve sevgisinden mahrum kalma korkumuz anlamýna gelmektedir. Bunlarý doðrulayan dinimizde, Peygamberimiz ve sahabelerden bu yana yaþanan birçok örnekleri vardýr. Allah sevgisinden mahrum kalanlar, lânetlenen kiþilerdir. Sevgi ve saygýnýn ön plânda olduðu toplumlarda huzur, mutluluk ve refahýn son safhada olduðunu görebiliriz. Bunlarý duymak ve yaþamak insana, doyulmaz sonsuz bir haz veriyor. Bundan dolayý hiç ölmeyecekmiþ gibi dünya için, yarýn ölecekmiþ gibide, ahiret hayatýna hazýrlýklý olmak her Allah kulunun , bu dünyada en önemli amaçlarýndan biri olmalýdýr.

   Ýnsan sevdiði birinin isteðini mi? Yoksa korktuðu birinin isteðini mi? Severek ve içten gelen bir duygu ile yapar? Bu sorunun cevabýný da sizler verin. Bana göre sevilen, daima ön plândadýr. Sevginin aþýrý ve baðlýlýk haline gelmesine aþk denir. Allah aþký, vatan aþký, sevgili aþký insanlarý birçok zorluklara katlanmayý göze almaya iter. Allah aþkýna Yunus Emre'den bir örnek; "Gönlüm düþtü bir sevdaya. Gel gör beni aþk neyledi". Mecnun Leylâ için, çöllere düþmüþ. Ferhat Þirin için, daðlarý delmiþ. Karacaoðlan ve daha birçok âþýk sevgilileri için, nice sýra daðlarý aþma gayreti içine girmiþlerdir. "Aþk olmayýnca meþk olmaz" sözü bunu doðrular mahiyettedir. Bu yazýmý dikkatlice okuyunuz. Allah aþkýna.

    Peygamber Efendimiz (s.a.v.) Muhakkak her ümmet için bir imtihan vardýr. Benim ümmetimin imtihaný ise maldýr buyurdular. Zira mal sevgisi kalbi, Allah'ü Teâlâ'ya yönelmekten alýkoyar ve ahireti unutturur. Mal sevgisi çoluk, çocuk sevgisinden doðar. Allah onlarý rýzýklarý ile bereber yarattýðý halde, insan evlâtlarýna mal ve varlýk brakayým diye, kendisine eziyet edercesine, gereken dozu aþarak çalýþýr durur. Halbuki kiþinin rýzký, ecelinden daha hýzlý olarak onu aramaktadýr. Hiç bir kimse kendisi için mukadder olan rýzkýný yemeden ölmez. Allah bizleri doðru, iyi ve güzelliklerden ayýrmasýn. Kalbimizden sevgileri eksik etmesin ve bu dünyada imtihaný kazananlar listesine eklesin, Amin.....