Şiirlerini okurken ağladığım tek kadındın,Güz yaprakları seni sessizce bekler şimdi.
Bir martı sessizce dalar mavi denizin o engin suyuna,
Bir ölüm daha varır dünyaya, sen sessizce uzaklaşırken limanımdan.
Öylesine derin bir cıva sancısı girer ki ruhuma,
Ben, senin her hatıranı yanlış anlamışım.
Gece çatım ıslanmıyormuş artık,
Sen gittin ya, yokluğunda ağlamıyor artık dostum bulut.
Penceremden içeri sensiz bir ışık giriyor şimdi,
Sessizce gidişini hatırlatıyor sokağımdaki otobüs durağı.
Ve bir dağın yanlızlığına benziyor artık suratım.
Çoktan ateşe verdim o umut yağdıran adamı,
Ama hala cebimde taşıyorum küllerini, bana verdiğin o ilk hatıranın.
Sanırım bir karanfilin yaprağında yazılıydı adın,
Ve annem her gece isminle severdi o karandili.
Sen ise bir martıyı ağlattın bugün,
Kesin bir okyanus taşar şimdi,
Bir şair daha boğulur bir kadının kollarında,
Bir yetim daha doğar yürek evinde sessizce,
Peki ya şimdi ?
Sen miydin umut satan kadın.
Sen miydin umutlarıma aydınlık saçan kadın.
Şimdiyse paramparça umudum,
Ne umudum ne sensin yanımda kalan.
Sen miydin umut satan kadın..
(
Sen Miydin Umut Satan Kadın başlıklı yazı
Aliyar tarafından
2/9/2012 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
