Online Üye
Online Ziyaretçi
Yalnızlığım
Eyvah!
Kulaklarımda çınlıyor sessizlik,
Neden ben yine yalnızım..
Yalnızlığa alışkın hayaller dolaşıyor odanın ortasında.
Gözlerimde hayallerin verdiği bir yorgunluk var
Beni sabahlatacak olan.
Alışamadı gitti gözlerim, bir türlü uykusuzluğa…
Yorgun gözlerimde korku düş kuruyorum
Yalnızlıktan..
Oysa alışmam lazımdı korkmamalıyım yalnızlıktan
Yalnızlık değil mi bana arkadaş bir dost olan.
Dünü, düşünüyorum;
Kalabalık günler geliyor aklıma.
Ve kahrediyorum yalnızlığa sebep olan kadere.
Ve yine korkuyorum yalnızlıktan,
Korkmamaya imkan var mı hayaller odamda dolaşırken
Kılaklarımda sessizliğin çınlaması
ölüm kokusu geliyor bir taraftan…
Ölüm diyorum.
Hani giriverse hayal, meyal şuracıktaki kapımdan,
gösterse çirkin yüzünü,
ben yalnızlık içinde anılarla uğraşırken,
alsa canımı.
Kim bulacak beni kokmadan.
Koca bir odanın içinde.
Bir küçük noktayım, neden, neden derken.
Dönüp duruyorum yatağımda
sağım boş, solum boş…
Buz kesen yatağımın, yalnızlığı beni yalnızlığımla beklerken;
Bitmez bilirim yine bu gece.
Ve her kurduğum düşteki, hayaller,
tavanın acı veren gölgesinde saklambaç oynarken
yorgunluğumun üstüne gelecek sabah güneşi doğarken..
Dinmiyor.
Kulaklarımdaki uğultularım,
kulaklarımın zarını yırtarcasına çınlatan yalnızlığımın.
Ve ben onu düşünüyorum,onu düşünüyorum gecenin ıssızlığında.
Aklıma geliyor bütün yaşanmışlarla anılarım.
Acaba diyorum kendime,
Acaba !
O da benim gibi uykusuz gözleri dalgın, ya da yaşlı mı?
Bu gece beni düşler’ mi?
Ya da o da beni benim gibi özler mi?
11Şubat 2012
Antalya
