Online Üye
Online Ziyaretçi
Bir köpek gibi düşünüyorum,
En dipsiz rüyalarımın hatta kabuslarımın belki de daha da derinlerinde yaşıyorum şimdi.
Başı boş bir köpek gibi dolaşıyorum sokaklarda, kaldırımların desenleri hiç olmadığı kadar güzel oysa. Etrafımda bir yığın et parçası yürüyor kimi dostlarım bu zavallı mahluklara "insan" diyor. Kendi benliklerini yitirmiş, saçma bir telaş içinde umursamadan düşünmeden bir oyana bir bu yana koşuyorlar. Bazıları var ki fakir fukara, tabanvay en iyi ulaşım aracı olmuş, benim patilerimin altımda onların ise ayakkabı dedikleri lastik parçası. Bir kısmına göz gezidiriyorum şimdi sardalya kutusu gibi istiflenmişler bir uzun aracın içine tıklım tıpış. Ve en sonunda jantları ayna gibi parlayan züppeleri gözlemliyorum şimdi, sanki hiçbir dertleri yok gibi. Bunlar tıpkı arada sırada uygun semt ve çarşılarda gördüğüm o süslü ve püsküllü köpeklere benziyorlar. Bir de acizleri görüyorum orada burada bir kaldırımın kenarında ya da bir ağacın altında, temiz ve sakin bir kuytu köşede hemen bir duvar dibinde. Yüzlerinde ve gözlerinde diğerleri gibi fer yok ışıksız kalmış bunlar. Diğerleri gibi üstündekiler sağlam değil kir pas içinde ve yüzlerinde ki çizgilere bakıyorum şimdi, yılların verdiği yaşanmışlıklar santim santim işlenmiş bir nakış gibi.
Sokaklarda arz-ı endam ederken bu benliğim bir şey dikkati mi çekti şimdi neden bu insanların erkek olanı hep dişilerine bu denli düşkün ve aç bakıyor. Hadi ben anlıyorum iç güdüsellikten yana hislerim varlığımın devamı için çiftleşmeliyim.
Ama neden bu insancıklar zevk ve kendi açlıkları için saldırıyor her karanlık köşede kendi türünün dişisine. Bazen dikkat ediyorum bu türün dişisi biz köpeklerden değil iki bacaklı türünden daha korkar olmuş. Anlamıyorum ve anlamak da istemiyorum ama keşke denk gelse birisi de ısırsam kıçını başını, sonra dişlerimi geçirsem boğazına usulca. Oluk oluk akan kanın sıcaklığı ve kokusu ile gözlerim parlasa şimdi. Kemiklerinin anlık kırılışlarının sesini duysam ve gücüme güç katsam. Koparsam kirli benliklerini sarıp sarmalayan o etlerini ve gebertebilsem bir köpek dövüşünde yendiğim rakiplerim gibi. Sonra başına geçsem o biraz önce kendi türüne cinsel açlığı ile saldıran ve bununla gururlanan ahmak şimdi yerde öylece kanlar içinde yatıyor. Havlasam üstünde dakikalarca ve o iğrenç bedenini sürükleyip çeksem bir köşeye. Sonrasında belediye çöpçülerinin her sabah yaptığı gibi tüm çöpler toplansa şu sokaklardan yine.
Günışığı Anıları Bölüm 2.