Ey benim ten kafesim, yakala artýk güneþ!

Þimþek kanatlý kuþlar yollarýma dökülsün.

Sancýlarý dizerek ýsýtma her gün ateþ,

Nurlarýmýn nurlarý otaðýma çekilsin.

Yetim yapma kâbusla içindeki kandili,

Mabede hüsran serip aðlatma ebabili,

Titreyen ellerinle iþle artýk menzili,

Umudun tohumlarý hislerine ekilsin.

Siyahýn siyahýný ördürme ressamlara,

Kalbindeki nurla git dönülmez akþamlara,

Meyletme dudaðýný hüzünlü hüzzamlara,

Heveslerin çabucak dillerine dikilsin.

Pervane’nin sözünü yabana atmayýn hiç,

Ýçme yalan iksiri, sevda þarabýný iç,

Nurlar gelsin sofrana, karanlýklarýný biç,

Cemreler düþüyorken kasvetlerin bükülsün.