Rutubet kokan ! evlatlıktan red edilmiş bir gün usul usul karanlıklara kapatıyor yüzünü.
Ben ki hiç ait olamadığım yorgun düşlerin göç zamanında gözyaşlarımla yazdığım şiirleri hangi hırçın rüzgârlarla savurabilirim.
Acımaz deme ! hasretinden üşürken ayazında hüküm giydirdiğim göğsümde sıkışmış tüm günahlarımla bir müezzin nefesinde ezanların ’Lâ’sına sığındım u t a n a r a k.
Rengârenk leblerimin ardına sığınan zikir şeddesine küsmüş ’’nun’’gibi bir muştu düşseydi şerhine sözlerinden miras acıları yaralarıma n i k â h l a y a c a k t ı m.
Uykusu kaçmış kuruntulu bir gecenin tıkanırken nefesi. ben namütenahi bir aşkın bahtsız yetimi kaç yalnızlık dişledim yitik maviliklerinde sen de durma yaz hükmünü imansız ayrılıklara.
Kestim ümidimi ! ah o tutarsız sözlerinin zehrini akıtan sen nefesinden öptüğüm adam dualardan sağdığımız umutlar derin bir kedere gark olmuş müebbete şimdi a n la y a m a d ı n.
( -şeddesine Küsmüş- başlıklı yazı GönülAYDEMİR tarafından 24.02.2012 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. ) Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
