Nasılda yakmıştın içimi,
Gittiğin o gün,
Değişti mevsimler,
Kış bitmek bilmedi,
Kuşlar uçmaz oldu,
Yüreğim sularla dondu,
Bahçemde güllerim soldu,
Gittiğin uzun bir yoldu,
Artık dönüşü yoktu,
Benim bu varlığım,
GİTTİĞİN O GÜN kayboldu...
Anlatsam halimi anlar mısın?
Oturup benle ağlar mısın,
Ben gibi karalar bağlar mısın?
Gittiğin o gün ben ağladım,
Oturup karalar bağladım,
İsyan ettim,durmadan çağladım,
Nafile,umutsuz bir umuda kapıldım,
Hayalini baş ucuma sakladım,
Kimse görmesin diye,
Kimse sormasın diye,
GİTTİĞİN O GÜN ben de kayboldum...
Zaman...
Sadece zaman dedim,
Gün geçtikçe daha çok sevdim,
Kendi kendime umut verdim,
Sensiz eridim ben,bittim,
Elimde resminle gezdim,
Aradım,sordum,soruşturdum,
Son umudumu da kaybettim,
Ağladım çocuklar gibi ardından,
Hiç ayrılmadım kapından,
Divane oldum sana olan aşkımdan,
Kim ne derse desin,
Bu aşk;
BİTMEDİ,
BİTMEYECEK.
Çünkü;söz verdim aşkımıza GİTTİĞİN O GÜN...
MAHMUT YILMAZ
(
Gittiğin O Gün başlıklı yazı
MAHMUT tarafından
3.03.2012 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
