SÛFİ
Odun at ateşime ey
sûfi
Yaksın beni ateş-i
hâr’ın
Bereketin timsali
narın
Yanayım sönmez
alevlerinde
Yüce nur’u narın
Yak beni ey sûfi!
Nur-u sevdanın
harıyla yak
Yalancı sevdalardan
uzak
En kızıl, kor
ateşlerde yak beni.
Yanmadıkça bir kızıl
kor ateşte.
Yaşanmış sayma bu
ömrü,
Nasiplenmediyse bir
narı zerrede
Ver içeyim kana kana
kor eteşini.
Aşiyanımı yakan
alevin,
Ezelden ebede
uzansın.
Gölgesiz bir ateş
isterim
Küllenmesin ateşi
kor,
Göz nurundan nur
Ruhumu alevlerin
darağacına çek,
Kızıl kor ta yüreğime
dökülsün.
Pişmeyi bilmeyen şu
sineme,
Bir damla yaş dahi
değmesin.
Zerre cismim kalmasın
erisin,
Ruhum alsın yeni bir
hal.
Yüzümü al, gönlümü al
Sam ol, donduğum
buzullardan çal
Savur sahralara,
temmuz kucağında yak beni.
Yak beni ey sûfi,
Yüce nurun har’ıyla
yak beni…
Yandıkça yanayım,
Yandıkça yeni baştan doğayım.
Yazarın
Sonraki Yazısı