SÛFİ

 

Odun at ateşime ey sûfi

Yaksın beni ateş-i hâr’ın

Bereketin timsali narın

Yanayım sönmez alevlerinde

Yüce nur’u narın

 

Yak beni ey sûfi!

Nur-u sevdanın harıyla yak

Yalancı sevdalardan uzak

En kızıl, kor ateşlerde yak beni.

Yanmadıkça bir kızıl kor ateşte.

Yaşanmış sayma bu ömrü,

Nasiplenmediyse bir narı zerrede

 

Ver içeyim kana kana kor eteşini.

Aşiyanımı yakan alevin,

Ezelden ebede uzansın.

Gölgesiz bir ateş isterim

Küllenmesin ateşi kor,

Göz nurundan nur

 

Ruhumu alevlerin darağacına çek,

Kızıl kor ta yüreğime dökülsün.

Pişmeyi bilmeyen şu sineme,

Bir damla yaş dahi değmesin.

 

Zerre cismim kalmasın erisin,

Ruhum alsın yeni bir hal.

Yüzümü al, gönlümü al

Sam ol, donduğum buzullardan çal

Savur sahralara, temmuz kucağında yak beni.

 

Yak beni ey sûfi,

Yüce nurun har’ıyla yak beni…

 

Yandıkça yanayım,

Yandıkça yeni baştan doğayım.

( Sufi başlıklı yazı denizbey tarafından 3/6/2012 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu