ANNE

Anneme…

Karlı bir gece yarısı sevinçle kollarına aldığın

Gece gündüz demeyip sevginle sardığın

Katıksız ekmeğini bana ayırdığın

Nasıl da çıkıyor aklımdan

Herkese her şeye yazdım

Bir sana yazamadım hislerimi

Ne de nankörmüşüm anne.

Bir fincan kahvenin hatırı kırk yılmış

Ak sütünün hakkını nasıl öderim anne

Üzülmeyim diye iyiyim diyorsun

Arayıp sormam, yılda bir kez gelmem

Daldım eş, çocuk, iş, aş sevdasına

Kocalıktan, babalıktan, evlatlık gelmez aklıma

Sana olan sevgimi astım sanki darağacına

Nice annelerin ellerini öptüm

Hiçbiri seninki değildi oysa

Gönlümde bir sürü melek dolaşırken

Hiçbiri senden güzel değil anne

Güzelliğini görmeyen gözlerim

Ne körmüş anne.

Oğlum deyip üstüne titrediğin

Esen yelden, çavan günden esirgediğin

Kıymeti ölçülmez sevgini yoluna serdiğin

Yalancı kıymetler sevdalısı bu can

Ne vefasızmış anne.

Okutup, el içine kattığın

Kâh elimden tutup, kâh sırtına attığın

Geceler boyu başında nöbet tuttuğun

Ninnilerini unutan bu kulaklar ne sağır

Hasretini gidermeyen bu gözler ne kör

Arayıp sormayan bu dil ne ahraz

Kalbi taş kesen bu beden

Oğlum dediğin bu can

Ne kadir kıymet bilmez

Ne nankörmüş anne…