Ey insanoðlu neden havalanýrsýn,

Yaratan yarattý öylece varsýn,

Senden büyük Allah var unutmayasýn,

Baþýn havada diðerlerini görmezsin,

Sanki fani alemi sen yarattýn,

Senden baþkasýný hep aldattýn,

Kendinden olanlarý da yaktýn,

Yarataný unutup bir kenara attýn,

Taþ olup düþtün acýmasýz üstüne,

Sen de var diðerlerinin neyine,

Dertleri anlayýp dinlemesen de,

Býrak elini hiç ilgilenmesen de…

Gururlanýp hiç havalanma,

Yukarýda yaratan var unutma,

Yaptýklarýn boþuna kandýrma,

Çýrpýnsan da kurtaran olmaz unutma..

Bir eline ay diðerine güneþi alsan da,

Götürülmüyor, yanýnda olmaz ahir mekan da

Ne kadar dünya da çalýþýp çabalasan da,

Yalnýz kendin kalacaksýn hesap arenasýn da..

Yað olup ortalýða güzel yaðlasan da,

Unutma hüzünlü insan býraktýn burada,

Birazcýk iyiliðin olsun sevap torban da,

Hazin sonunu bulursun ahir mekan da..

Düþün taþýn yemeye varsa aþýn,

Düþün, dinle, anla aðrýmasýn baþýn,

Ýyilik yap ki adýn her zaman anýlsýn,

Unutma sadece fani dünyada yaþayansýn..

Anla ki insan olduðun anlaþýlsýn,

Yarýn yok olmadan bugün varsýn,

Unutma, eninde sonunda yok olacaksýn,

Yakýnda ebedi aleme yok alacaksýn…