Kir pas içinde üstü

Yüreğiyse bembeyaz

Ne sıcak yıkar onu

Ne de kuru bir ayaz…

Bir lokma ekmek için verdiği tüm uğraşlar

Bıkmadan usanmadan eve erzak taşıyor.

Her yıkanış bir zifir

Su ve sabun şaşıyor…

Yolunu aydınlatır

Başındaki lambası

Bir gün başa gelse de

Grizu patlaması…

Ürkmez yılmaz madenci

Yaşamaktır tasası…

Damağında kekremsi

Yağlı bir kömür tadı

Kokladığı havanın

Karbonmonoksit adı

Sarı soluk bir ışık

Özlem duyar güneşe

Dilinde uzun hava

Sanırsın ki pür neşe…

Gece uykuda bile

Kazma ve kürek sallar

Bazen bir eş bir oğul

Bazen bir kız bir ana

Bazen gülerler ona

Bazense gözler ağlar

Derinleşince uyku

Birden grizu patlar…

                                         MEHMET FİKRET ÜNALAN