Online Üye
Online Ziyaretçi
Düşün
Düşürüp düşlerime
Cennet rüzgârlarını
Kendi cehennemimden
Çağırdığınız basamaklardan
Geldim
Uzun zamandır
Kapalıydı dudaklarım
Hiç konuşmadım
Şimdi
Yüzüme bak
Korkma
Yalnızca
Kıvrımlarımda
Çürüyen etlerin
Küflü duman kokusunu duyumsa
Ve
Dinle!
Bil ki
Çürümüşlük değildir
Yaşamın
Kanayan yarası
Yaradılışın aksından kaçıp
Dirhem
Dirhem tükenen aşkın
Eriyişidir en kötüsü
Artık
Yaşayan
Ölü canlar yükselmiyorlar
Yaşam çukurlarından
Geç gelen
Akşam güneşinin uzun gölgesinde
Şehirlerin göğe duvar binalarının arasına
Şimdi
Düşün
Yaşamın soyutunu
Titre
Sonra
İllaki
Tut ellerimden kadın!
Birlikte
Dokunalım
Kendi cehennemimizde katılaşan
Gözyaşlarının tuzuna
Kim bilir
Belki biz dokundukça arınacaktır yaşam…
Taylan KOÇ