Bendine vurdukça sıçrayan

Her katrende incelip dağılan

Özgürlüğe taşkın nehrim

Önüne bent koyanlar utansın

Yedi iklimi doludizgin soluyan

Rüzgârım sırtlandığın tohumları  

Toprağa serpemeden

Aşkını kıtlama içenler utansın.

Yargısız infazsız demlere susamış

Okyanusum vurdukça sınırlara

Soluksuz kör kuyuların sızısını

Bitimsiz karalayanlar utansın.

Sen ki nehir, rüzgâr, okyanus

Doğadaki en yalın ritminle

Akışıyken zamana

Ritmine hançer vuranlar utansın…