gül isimli bir çocuktur artık, sevgim dudaklarımdan düşüp kayıp şehirlerin köhne odalarında ağlayan hıçkırıktır bir avazı yerde bir avazı gökte sökülmezdi tırnaklarımın arasındaki senden geriye kalanlar ya şimdi nerede
bilirsin korkardım keremin ateşine basarım diye yalvarırdım nidası dudağıma yapışmasın kaç kere körelttim kendi ateşimi kaç gece harladı kızıl gök kubbeyi bu cayır cayır yakan da ne içimde salalar senin için verilirken boşardı çağlayanlarım karışmaya korkardı denizlerin içine sen boğulacaksın diye
Nuh’un gemisi bir yanım bir yanım yalnızlık şimdi ayrılık doğururken karanlığı sırrını bozardı tozlu nefesinde imdi kırık bir aynanın yüzüne gülümseme
gri öyküler saçılıyor şimdi heybemden güneşin koynundan günahları savurarak o günden sonra sarı dökmedi bir daha sonbaharda yapraklar yeşili unuttu mevsimler soyundu ağaçlar üzerimden
bir sus tutuklandı ellerimin kaçağına bugün son söz bir daha sakar bir düşün topal sevdasında kavurmayacağım kendimi ama yakacağım ciğerleri çöplük kedilerine yem olan kadınları bir kurşunun ucunu sıvazlayacağım belki ya da avuçlarıma gün kurusu yağmurlar olacak alıp giderken seni!..
( Gün Kurusu başlıklı yazı lemide tarafından 7.05.2012 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. ) Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
