Gün Akşam Olurken
Gün
Akşam olurken,
Kızıl vurdu semaya,
Şakımaz, suskun kuşlar,
Solgun çiçeklerde,
Yorgun
Kelebekler.
Gurubun hüznü çökmüş,
Sonsuza giden yolda;
Geride kalan eser,
Ne gözlerdeki fer,
Unutulmuşlukta derbeder.
Bir kinin intikamı,
Aşkın figanı mı dersin?
Koynuna soktuğun ellerinle,
Öylece beklersin;
Ardında akşamın
Yeni bir hayat,
Kara;
Kimi
Kara elmas gibi parlar mehtap,
Kimi umutlar karada,
Kızgın çöldeki serap.
Karmaşık duygularda,
Sarmaşık çiçekleri
‘Açsın’, dersin de,
Açmaz;
Rayiha,
Bir tülün ardında,
Saçılsın istersin,
Çiçekler saçmaz.
Akşam kızıl, gece kara,
Umut kara, sen kara;
Çaresiz ve mahkûm fukara.
11.Mayıs.2012 10.05
(
Gün Akşam Olurken başlıklı yazı
AhmetİDRİSOĞLU tarafından
11.05.2012 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
