Elimde Çamurdan Bir Bebek
Merhaba;
Geçmişten geliyorum.Uzun zamanlar öncesinden.Taaa uzaklardan.Derdi kederi bilmez çağlardan.Boyumun ufacık,dertlerimin kocaman olduğu diyarlardan.Elimde çamurdan bir bebek,üzerimde komşu Hanife'nin kızının giymedikleri.Nede yakışıyorlardı ama paçamda 10 cm içeri kıvrılmışlık,üstümde salaştan bir badi en az 2 beden büyük...
İlkokula gidiyorum daha sübyanım yani.Sabahları uyanıyorum anam kahvaltı hazırlamış bana.Biraz zeytin,içi geçmişlerinden,biraz peynir az sararmışından,tektende bir yumurta sulandırılmışından...Belki 6 aydır aynı menü.Okula gidiyorum anamın dualarıyla.Zaten 100mt ilerisi küçük bir köy okulu.Harçlığa neyin gerek yok,canım bişey çekmez ki benim arkadaşlarım yerken.Onlar yer ben doyarım...Ne demişler 'Bir kişiye yeten iki kişiyede yeter,iki kişiye yeten 4dört kişiyede.'
Arkadaşlarımda son model kalemler,bende ucuzlukta son nokta kalemler...Ondan mıdır acep kalemimin şimdilerde yazması?Arkadaşlarım bana göre fazla kilolu,boylu poslu,yüzlerinde hep bir canlılık.Bazıları şımarık,bazılarındada kibir hatsafhada.
Bendede bir enerji,uçarılık,yaramazlık...Saygıma,sevgime diyecek yok aksiliğim evdekilere,onlarda yabancı değil.En çok cüce demeleri yakardı canımı.Ne çok şişirirdim öğretmenimin kafasını ağlarken,hemde hıçkıra hıçkıra...Bütün teneffüs esir alırdım kadını.Ben ağlayacağım sende dinleyeceksin,ben ağlayacağım sende susmayı öğreteceksin der gibi.Sanki dersiniz bir kolum yok,bir bacağım yok...Bunları geçtim sanki kalbim yok!
Hep derdiler...Öğretmenimde derdi.'Büyü bak bunlara gülüp geçeceksin!Neden ağlamışım diyeceksin.' 'Yoo..Ben gene hatırlar ağlarım' derdim..Sırf inat olsun diye gülüp geçmiyorum hala ama öğretmenimede saygım var ağlamıyorumda!
Bir gün hangi dersti hatırlamıyorum bir konu açıldı..Tartışmada diyebiliriz.Öyle bir yere geldiki konu öğretmenim 'Kim dedi e-5 in kenarında bir evde oturmaktan mutluluk duyar,o gürültüler,araba kornaları...'Havadaki tek parmak benimdi.'Orda oturabilirim,büyük ihtimal bu yüzdende bir ben mutlu olurum heralde.O evde oturmanın zorluğunu,yada güzelliğini bir ben bilirim çünkü.'
Dınnnkk!Öğretmen şokta!İlkokuldayım daha.Garip garip baktı yüzüme.Utandım ayıp bişey söyledim sandım.Güldü baya sevindim güldürdüğüme.Hala düşünürüm bana mıydı gülüşü,kendine mi,sınıftakilere mi?Kendi bilir,Allah bilir.Çokta önemli değil.Şu varki e-5 te olmasada trafiğin yogun olduğu bir cadde üzerinde oturuyorum.Mutluyumda...
Ve en kazık soru sorulurdu sınıfta!Büyüyünce ne olacaksınız?Haydaaa...Şunu olacağım,bunu olacağım deyip olamayınca rezil olmaya gerek yok...Zaten benim okadar okuyacak durumumda yok.Sağolsunlar dershaneye yazdırmak isteyen öğretmenler oldu.Derslerim çok iyi diye ücretsiz yazdıranda.Ama gitmedi bu kız.Gitti kısa bi dönem bıraktı.Hayalleri yoktu çünkü boşa yol parası,tost parası ne gerek vardı!
Polis olup vurmak,doktor olup masa başında oturup ilaç yazmak bana göre değildi.Aslında uzun boylu olsam polis olurdumda :) Ondanda fakirdik be güzelim.Ben sadece mutlu olmak istiyordum büyüdüğümde.Mutluluğun yollarını arıyordum küçüklüğümde.Hayallerim olmuyor değildi ama hayaller kurmuyordum.
Neyse velhasıl büyüdüm.Boyum uzadı,kilo da aldım az da olsa.Liseyi terk ettik bir şekilde.Büyük adam olmadık.İyi yerlere gelemedik.Şimdi dışarıdan gündüzleri hem okuyorum,hem çalışıyorum geceleride hem okuyorum hem yazıyorum :)Mutlumuyum ?Çoook.Dertlerim var mı?Vardır elbet!Belki dağlardan büyük,belki yaşımdan büyük,belki kiminin derdinden küçücük.Allah beterinden korusun demeyi öğrendim.Azmin elinden hiçbirşey kurtulamaz bunu biliyorum.Sonra harçlıksız okul günlerimin,yediğimiz zeytin peynirlerin bende oluşturduğu karakteri seviyorum.Öğrenciyken haklı,haksız evde çıkardığım kavgaların sonunda kırdığım camlara,kapılara ne zorluklarla sahip olunduğunu öğrendim:)Sabretmeyi öğrendim,hiç düşünmeden kıranlara susmayı,anlamayanlara anlatmamayı öğrendim.Sevmeyi,yinede sevmeyi öğrendim!!!Hala büyük hayallerim yok.Hatta hayallerim yok!Hiçbirşey beklemiyorum hayattan acı süprizlerle karşılaşmak istemiyorum.Veren el hayat olursa süpriz olsun ben elimden geleni yapıyorum.Herşeyin en kötüsüne hazırlıklıyım.
Sadece mutlu olmak,doğrusu mutlu kalmak istiyorum.Mutlu etmek birde!Mutlu edince mutlu oluyorum.Yapım bu!Babamın geceleri yastığımın altına bıraktığı çikolataları gördüğümdeki mutluluğum kadar mutluluk yeter bana...!Ya hep ya hiççi olsada maneviyatım!Maddiyatın fazlası zarar!danlardanım...Herkese çikolata gibi mutluluklar diliyorum...(
Elimde Çamurdan Bir Bebek başlıklı yazı
ösqee tarafından
23.05.2012 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
