Hüzünleri katledip son namazı ben kıldım Son dûada asya’yı sevdim dedim üzülme İbrahimî ateşte sevdan ile yakıldım Senden önce kendimi kendim yedim üzülme Elalemi bu aşka güldürmedim üzülme
Kavgadaydım hayatla yokluğunla vuruştum Eğilmedim kimseye yiğitçe bir duruştum Sen servettin gönlümde ben ise üç kuruştum İz sür diye aras’ı öldürmedim üzülme Elalemi bu aşka güldürmedim üzülme
Uyukladım göğsünde güvercinler uçuştu Bakışlarım kokuna kanat çırpan bir kuştu Nur yüzünde tebessüm mutluluklardan muştu Kâbuslara rüyamı böldürmedim üzülme Elalemi bu aşka güldürmedim üzülme
Bir çoban kavalında demlenen ezgi idin Şahsına münhasırdın, kendine özgü idin İmanıma dinime kader ve yazgı idin Alnıma yazılandın sildirmedim üzülme Elalemi bu aşka güldürmedim üzülme
Bazen canım çok yandı, bazen ruhum daraldı Bazen aklım yitmenin tam eşiğinde kaldı Üşümüşken gözlerim asyam koynuna aldı Kutsalımdın kimseye bildirmedim üzülme Elalemi bu aşka güldürmedim üzülme
Yıkılmıştım tutmasan görmüş iken çabanı Kangrene dönmeden sıkıverdin çıbanı Ben sürüyüm peşinde, sen kalbimin çobanı Uçurumu gördüm de çıldırmadım üzülme Elalemi bu aşka güldürmedim üzülme
( Üzülme başlıklı yazı uytun tarafından 24.05.2012 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. ) Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
