Bin dört yüz elli üçün mayýsý, gün yirmi dokuz,
Þahlanmýþ ordu, duramaz yerinde kutlu oðuz.
Nisanýn yedisi, kuþatma hazýr, rüya tamam;
Bizans teslim olmuyor yardým diyordu aman!
Surdan gedik açýyordu, menzili dövdükçe þahi;
Gemileri karadan yüzdürdü Sultan-ý dahi
Gece fener yakýnca karada, denizde ordu
Bizans’ýn aklý, hayali, hepten dimaðý durdu
Iþýk þenliðinle nur içinde ordu yýldýzlara ahenk
Melekler uçuyor üste, ordu meleklere denk
Üçler, yediler, kýrklarla atlý yaya karýþtýk
Hücum için biz bir birimizle koþupyarýþtýk
Çelik çomak oynar gibi koþuyorduk hýzla cenge,
Attýðýmýz ok düþürürdü deðince frenge.
Gülleler vurdukça kale surlarýný daðýttý,
Bizans sarayýnda yükselen vaveylalar aðýttý,
Ulubatlý Hasan bayraðý dikti kale burcuna,
Kanlarý karýþtý Ýslam’ýn mukaddes harcýna.
Tekbir ve tehlih sedalarý inletti afaký,
Umumi hücum baþladý Bizans’ýn son þafaðý,
Eyyubi Ensari kalkmýþ sesleniyordu oradan
Bu mutlu günü bildirmiþ elçisiyle yaradan
Rum ateþi yaksa da olmuþ bize birer lale,
Cenneti görende olur mu dünyalýk gaile!
Ateþ hattýnda gazada tekbir getiren sultan
Akþemseddin ve Molla Gürani manevi koldan
Gökler açýldý perde perde yedi kat göründü,
Bu kutlu gün için sekizyüz elli yýl yüründü.
Tarihin en mukaddes hücumudur bu hücum,
Çýðlýk atýyordu Bizans “gitti diyordu” tacým.
Hak için cenge koþan hakký hak bilip tapandý
Kutlu asker kutlu padiþah secdeye kapandý.
Dedem Korkut der: Er olan yiðit devirir daðý
Oðuzun kutlu ordusu ancak çevirir çaðý!