Tün
Gecenin gözlerinde kasvet
toprağın ıslak yüzünde ayın
puslu şafkı
içimde bir harp gibi uğuldayan geçmişin
keskin pençesiyle bir
çıkış yolu bulduğu vakitler
Büyük bir kuvvetle göğsümü ezip
sönmüş
acılarımı tetikleyen sessizlik
Bir zamanlar alabildiğine derin
alabildiğine
lekesizdi gökyüzüm
şimdi, uçsuz bucaksız âlemde
kederden donup kalmış
yıldızlar gibi…
Say ki
hayata yeniden tutunabilmek
ve bir
yudum nefes alabilmek için göçenlerden
ellerimi toprağa gömüyorum…
Musa
ruhum ömrümün arka bahçesinde
bir düşe uyanıyor zihnim
ölü
canlar şehrinin kanatsız melekleri
gözlerime çekilen flu perdede
sabırla
bekle
ki yüzümde solan yediverenler
bir nebze yeşersin vuslat
sevinciyle…
Elbet güneş açacak
elbet sabahı kucaklayıp güneşi
kana kana içecek
keder yüklü gamzelerim
en karanlık anındayım gecenin!
A.İlayda Beydemir
(
Tün başlıklı yazı
hüzzam tarafından
2.06.2012 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
