Online Üye
Online Ziyaretçi
karanlık merhabalara alışkanlıktan
hayatın zalim olduğunu düşünmek
bu şehrin ruhu kara ve bundan korkuyorum en çok
sen orda öyle kokup
ben bir tesadüfün yolunu gözlemişken
yine mi hüzün diyorum
yine mi içime işleyecek bu şehrin son baharı
sen giderken gözlerim ardındaydı
dalga seslerinde sen
geride ne koyduğunu ah bir bilsen
yürek çaresiz
göz cevapsız
attığı ve gördüğü her şeyde sen demelerden
hani benim ol diyememeler var ya
bir "buket" gülün karşısında oturup
sen farketmiyorsun bile
geride bıraktığın deprem enkazını
ah desem
kalp atışlarıma kıyamayıp
güzel gözlerinde kaybolurken ben
gel diye
rüzgar olup saçlarında esmek
yakamoz olup gözbebeklerine yerleşmek
bilsen nasıl yaşamak istiyorum
sen
sen diyerek