/Yalnızlığa karşı cephedir aşk/

Gidemem diyordu

Çıkıp bu kentin

Dağınıklığından

Çoğalırken

Hemen

Tanıdım

Dile düşen hikâyelerin

Arsız yolcusunu

Durdum

Karşımdaydı

Yüzüne baktım

Eskiydi

Yüzü

Gülümsedi!

Ve

Birden

Ataklığıyla elimi tuttu

Kurtardım

Bıraksam

Öpüp dudaklarımdan

Çekecekti içine

Öptürmedim

Beklediği bu değildi/

Durdu

Gözlerimi kapadım

Belki

Ağlayacaktım

Seni düşündüm

Ağlamadım

Kendi kendimin değildim

Senindim

Dik durdum

Üşütüp

Mahremimi

Acıtmadım/geri çekildim

Kızıp

Yeniden döndü

Durmadan büyüdüğü kentin çoğulluğuna

Küfürler ederek

Uzaklaştı yanımdan…

Taylan KOÇ