Âþýklarým þaþýrmýþ, felaket yýðar meydan,

Yazýn baþlangýcýnda aðýt zerk eder harman,

Ne yaptýn hocam böyle, yetim kaldý Mihriban,

Yok artýk dilimizde ne neþe ne de bir tat,

Lambalar titremiyor, alevler söndü üstat!

Katranlara boyandý sözümüzdeki ballar,

Þimdi hüzün yazýyor, hüzün yazmayan kollar,

Bülbüller göçüp gitti, öksüz kalýyor dallar,

Yok artýk dilimizde ne neþe ne de bir tat,

Lambalar titremiyor, alevler söndü üstat!

Âlemin bahçeleri hýzlýca talan oldu,

Özün gitti gideli güfteler ziyan oldu,

Þimdi neyleyeyim ben, sevdalar yalan oldu,

Yok artýk dilimizde ne neþe ne de bir tat,

Lambalar titremiyor, alevler söndü üstat!

Maksadýn hikmetini sensiz nasýl çözeriz?

Aþklarýn aþklarýný artýk nasýl dizeriz?

Yüreklerden kasveti þimdi nasýl süzeriz?

Yok artýk dilimizde ne neþe ne de bir tat,

Lambalar titremiyor, alevler söndü üstat!

Pervane koþmasýný arzuyla yazamýyor,

Çoðalan heveslerle güllere sýzamýyor,

Seher umut yýðsa da, kâbusu bozamýyor,

Yok artýk dilimizde ne neþe ne de bir tat,

Lambalar titremiyor, alevler söndü üstat!