Bir toplumcu nasıl, bireyci olur?
Tek başına huzur, mutlu mu eder?
Gönlünü insana açar da ölür,
Ölene kadar da o yolda gider.

Düşünür yoksulu iştahı kaçar,
Tutar muhtaçlara bağrını açar.
Yardım etmek için göklerden uçar,
Faydasızlık onun gönlünde keder.

Vicdanında daim sızılar vardır,
Sızılardan artan acılar vardır.
İmkanı sınırlı, gücü de dardır,
Ama yüreğinde ateşi tüter.

Herkes rahat yatar, uyur derince,
Gönül sefa eyler, ferah serince.
Düzen oturmaz sa yerli yerince,
O da bu işlerde davalar güder.

Belki de ben öyle sanıyorumdur,
Böyle olsun diye yanıyorumdur.
Durmuşoğlum şuna inan yorumdur,
Halktan hakka insan, bir değer eder.

Hüseyin Durmuş.
( Toplumcu İnsan başlıklı yazı Hüseyin Durmuş tarafından 15.06.2012 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu