Online Üye
Online Ziyaretçi
Bir yaram var derin adı bilinmez
Seneler geçsede acısı dinmez
Ağır kurşun gibi yolu tükenmez
Senin adın gurbet bitecek elbet
Çalışmak gerekmiş yaşamak için
Yıkın yuvanızı gurbete göçün
Düşün bir umudun peşine koşun
Senin adın gurbet bitecek elbet
Yaş onbeş gibiydi sıladan çıktım
Bir umudum vardı onuda yıktım
Bende bu hasretten inanki bıktım
Senin adın gurbet bitecek elbet
Zor günler yaşatır sorunlarından
Çileler çektirir en ağırından
Analar ayırır oğullarından
Senin adın gurbet bitecek elbet
Gözden ırak olan gönül süzülür
Bir can bir de canan buna üzülür
Acıtır yarası destan dizilir
Senin adın gurbet bitecek elbet
Umut bu insanı kapıp götürür
Geleceğim derde uzun oturur
Mektup gelir yardan yüzkez okunur
Senin adın gurbet bitecek elbet
Hasret rüzgarları orada eser
Yüreğin sızısı bedene küser
Olur ya dönerse kurbanlar keser
Senin adın gurbet bitecek elbet
Hele birde yarin varsa sılada
Bedenin çalışır aklın orada
Günün geçmez başın türlü belada
Senin adın gurbet bitecek elbet
Sevda türküleri sen de yazılır
Ağırdır yarası ten de kazılır
Umutlar biter de candan bezilir
Senin adın gurbet bitecek elbet
Tam otuz yıl çektim yetmeyecekmi
Bu zalim gurbetlik bitmeyecekmi
Bir çeken bir daha çekmeyecekmi
Senin adın gurbet bitecek elbet
Diyorlarki yeter biraz gül gayrı
Bilmiyorlar gülü dalından ayrı
Yokmuş çekmeyenin çekene hayrı
Senin adın gurbet bitecek elbet
Orada insanlar gözlerin açar
Bir selam verirsin bin ışık saçar
Yapacak ne kaldı olmuşuz naçar
Onun adı gurbet bitecek elbet
H.Hakan BİÇKES