Bir Adam
Uçurumdu gözleri
Bakamazdı kimse
Düşecek sanırdı korkardı
Öyle siyah bir rengi vardı ki
En mutlu insan bile görse ağlardı
Hep suskundu konuşmazdı
Dilsiz bu derlerdi
Belkıde meczup deli
Kim ne derse desin umursamazdı
Yıllar önce
Yüzüne bir damla düşmüştü
Gözyaşımıydı ter mi?
Öylece donup kaldı silmedi
Şimdi yedi arşın bez dikmişler üzerine
Dökülmüş tırnakları
Bir avuç toprak üstüne
Ölüm bu işte dediler gidip geldi
Ecelin soğuk eli dokundu saçlarına
Kim bilir kaç kez teni titredi
Ama o vazgeçmiş ya dünyadan
Korkmazdı
Kimi gün tok kimi gün aç
Ama en çokta en çokta
Sevgiye muhtaç
İçi giderdi sevilmek isterdi
Kış günleri buz gibi olurdu kaldırımlar
Ama o hep karşıki pencereye bakardı
Tıpkı düşlerindeki gibi
O evin perdeleri hiç kapanmazdı
Anne baba çocuklar işte bir aile
Alt katta sarışın bir bayan yaşıyor
Arada bir arkadaşları gelir eğlenirler
Ne güzel sıcacıktır şimdi odalar
Bir kadın elinden çıkmış nefis yemekler
Gülümseyen bir anne yüzü
Nasılda inletirdi içindeki öksüzü
Bir garip adam
Uçurumdu gözleri
Gece kadar karanlık derinlikleri
Bir damla düştü yine kirpiklerine
Orada kaldı
Öyle yalnızdı ki bakışları
En mutlu insan bile görse ağlardı.
Ş.AYDOĞAN / GÜLCENAZ
(
Bir Adam başlıklı yazı
Şükran Aydoğan tarafından
23.07.2012 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
