Bir baharýn daha solmasýna izin verecek kadar cesur deðil yüreðim… Ne aciz kelimedir vazgeçiþ. Ben bilmem anlamýný, bilmek de istemem. Ýnsan vazgeçer mi hiç? Hele de sevgisinden. Yazýk olmaz mý o seviþlere hiç yoktan gülüþlere en azýndan geçen zamana… Ortada sevgi varken nerde görülmüþ pes etmek? Kim yapmýþ bunu. Ben o deðilim sevgilim, benden vazgeçmemi beklersen, beklersin öyle iþte… Hem seviyorken vazgeçmesi kolay mýdýr bu kadar, sadece sana soruyorum. Cevap vermeyeceksin biliyorum yine de soruyorum sana… Sevgilim ben bu kadar güçlü deðilim ki bana suskunluklarý armaðan ediyorsun. Senden gelen hiçbir acýya dayanamam ben. Ýnan sözlerinden daha çok canýmý yakýyor suskunluðun. Ne demek diye düþünüyorum bazen. Birde kendi verdiðim cevaplara aðlýyorum, aðlanacak bir þey yok haklýsýn. Hani gözler söz dinlemez biliyorsun deðil mi? Yoksa aðlamayý istediðimden falan deðil yani. Yalnýz deðilim aslýnda merak etme. Dört duvar eþlik eder insana aðlarken onlarda gidecekler yürüyebilseler. Gözyaþlarý duruyor ama insanýn içinde ki hüzün bir dakika bile bitmek bilmiyor.

Sen sessiz bir þarký gibi. Üç nokta gibisin sevgilim belli belirsiz ama öylesine anlamlý. Benimsin zannediyorum hala, belki benimsindir de bilmiyorum. Ama sen hep aþkýmsýn benim ucu yanýk sevdalarýmýn baþkahramaný. En içten gülüþlerimin nedeni de sensin yanýþlarýmýnda. Ve kelimeleri küsmüþ bir þiir gibi hayat þimdi. Sensizliði tadýyor her harf yutkunamýyor hiç biri. Ben dayanamam bilirsin onlarda dayanamýyor. Sonra þiir yazmak geçiyor içimden sana… Gözlerimin kýzarýklýðý arasýnda en güzel sözcükleri senin için çýkarýp çekmek. Sana olan sevgimi dökmek istiyorum kâðýtlara, kâðýtlar yanýyor aþkým. Benim sende kalmýþ çaresiz yüreðim nasýl yanmasýn. Ve sönmüyor ateþi, yanýþlar yok oluþlar en çok da kendimden… Ama her ne olursa olsun durmak yakýþýr mý hiç? Çabalamak bir þeyler için, en çok da sevgim için ama benim çabamdan deðil yolun sonu gelmedi daha. Yoksa beni bilirsin diyeceðim de bilmezsin beni sen. Seni üzdüðüm için kendimden nefret ediþlerimi… En çok kendimi parçalayýþlarýmý, aðlayýþlarýmý, yüreðimi yakýþlarýmý. Ama ben derim ya “Iþýk gibi olmalý yürekler, gerektiðinde yanmayý bilmeli diye.” Söndürmeyi bilsene sevgilim… Ama yanarak yok olsa da yüreðim senin ellerinde yok olsun. Kül olsam da yine senin olsam. Tarif edemediðim bir aþktan tarif edemediðim bir acý yaþýyorum þimdi. Ne yapacaðýmý bilmesem de ne yapmayacaðýmý biliyorum. Kýyamet kopsa senden vazgeçmeyeceðim… Ve hayal deðil sana olan sevgim, dünya… Ýkimize cennet olacak bir dünya… Kalbin bir tek benim kalbime yakýþýyor hem. Baþkalarýyla böyle güzel deðilsin sevgilim…